လၿပည္႕၀န္းလုိ မ်က္လုံး၀ုိင္း၀ုိင္းေလးေတြနဲ႕
ငါရဲ႕နက္ရႈိင္းတဲ႕ ႏွလုံးသားကုိ အခ်စ္စိတ္ေပါက္ပြားေစသလား.....
ႏွင္းဆီဖူးလုိ ႏႈတ္ခမ္းရဲေလးက ခ်ုိဳေသာစကားေလးေတြနဲ႕
ငါရဲ႕ ၾကီးမားခုိင္ခံေသာ အခ်စ္တံတုိင္းေတြကုိ မႈိင္းဗုံးခြံၿဖိဳခ်၀င္လာသလား....
ပိတုန္းေရာင္ေကသာေက်ာ႕ေက်ာ႕ေတြက
ေခ်ာ႕ကာၿမဴကာ အၾကင္နာလႈိင္းတံပိုးမ်ားကုိ တုိးပြားၾကီးထြားေစတာလား....
နန္းမဟာဆန္တဲ႕ ကုိယ္ဟန္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေတြက
ရဲ႕ရဲ႕ေလးသာေတာင္ မက်န္ေတာ႕ေအာင္ ငါ႕အသည္းတဲခါးကုိ ရုိက္ခ်ဳိးလုိက္ေလသလား
ကႏၱာရ ဆူးခ်ုဳံေတာလုိ မလွပတဲ႕ ငါ႕ဘ၀ကုိ
အုိေအစစ္ေတြ ဖန္ဆင္းၿပၿပီး ဖ်ားေယာင္းေနတာလား....
ဒဏႅာရီပုံၿပင္ေဟာင္းတစ္ပုဒ္လား...
ဂႏၳ၀င္ဂီတကဗ်ာတစ္ပုဒ္လား...
ေဆာင္းႏွင္းၿမဴအိပ္မက္တစ္ခုလား.....
အင္း..ဒါဟာ ေၿခာက္ေသြ႕ေတာ အေပ်ာ္ပင္ ၿပဳန္းေနတဲ႕ ငါ႕ႏွလုံးသား၀ိညဥ္တစ္စုံကုိ
ေမွာ္ဆရာလုိ အစြမ္း
စုန္းကေ၀လုိအတတ္
နတ္ဘုရားလုိ ဖန္ဆင္း
မင္းက ငါ႕အခ်စ္ဗိမာန္ကုိ ပုိင္ဆုိးမဲ႕ ငါရဲ႕အခ်စ္နတ္သမီးလား....
ကုိသူ
