တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ဘာမွမပါတာလည္း ၿဖစ္ေနတတ္တယ္...
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
အရာရာ ပါခ်င္လည္းပါေနမွာပဲ....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ႏူးညံ႕တာလည္း ေတြ႕ေနမွာေပါ႕....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ေပါက္ကြဲတာေတြ ၿပည္႕ခ်င္ၿပည္႕ေနမယ္....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
နာက်ဥ္းမႈလည္း ထင္ေနမွာပါ......
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ဟဒယေပ်ာ္ရႊင္ လန္းခ်င္လန္းေန......
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
တမ္းတကာေဆြး လြမ္းေတးေရးၿပန္ေရာ....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ဖြင္႕ဟကာခ်စ္ ဟစ္ခ်င္ဟစ္ပါရေစ....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ကာရန္ေတြထပ္ စပ္ခ်င္စပ္မိ....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
သီကာစကားလုံး ကုံးခ်င္ကုံးၾကည္႕....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ဖတ္မွတ္စရာ ပါခ်င္ပါလုိက္.....
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါ႕ကဗ်ာဟာ
ဗလာနတၳိ ဘာမွမသိအမႈိက္....
တစ္ခါတစ္ခါ ငါ႕ကဗ်ာအား
ေက်ာက္သားထက္တြင္ အကၡရာတင္၍
မေမ႕ဖတ္ဖုိ႕ ေမွ်ာ္မွန္းပါ၏....
တစ္ခါတစ္ခါ ငါ႕ကဗ်ာအား
စာေပမ်ားအၿဖစ္ ဖတ္ရစ္မွာစုးလုိ႕
မီးပုံရႈိ႕မလား ေတြးမိပါ၏....
ကုိသူ(၁၅.၁၀.၀၈)
Wednesday, October 15, 2008
ငါ႕ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment